روستای زرگر ؛ روستای رومانیایی! - وبلاگ زیبا

به گزارش وبلاگ زیبا، با اینکه معلوم نیست ساکنین روستای زرگر از کجا آمده اند اما باید بگویم آن ها بسیار خونگرم و مهربانند. مانند روستاییان دیگر ساکن در هرگوشه از ایران، آنها با جان و دل از شما پذیرای می نمایند.

جاذبه های گردشگری فراوانی که در کشور ما وجود دارند، آب و هوای چهار فصل، شهر های بی نظیر و روستاهای بکر و خرم، همه و همه ایران را دیدنی تر از آنچه به آن می اندیشید می نماید. در پاییز معمولاً شاهد اخباری مبنی بر آلودگی هوا هستیم. فکرش را بکنید با خصوصیاتی که از ایران گفته شد، مگر می گردد از این آلودگی ها در امان نَبود. نه، نمی گردد. ما هم امروز در صفحه گردشگری مان برای فرار از همین آلودگی هوا، به روستایی بس بی نظیر با نام روستای زرگر قدم می گذاریم. جایی که غیر از جاذبه های روستا گردی، یک خصوصیت منحصر به فرد دیگر هم دارد. با وبلاگ زیبا همراه باشید تا آن را با شما بگوییم.

روستاهای ایران

یکی از این جاذبه های بی نظیر در ایران، روستا هایی هستند که نقاط بکر، آب و هوای فرح بخش، مناظر چشم نواز و سکوت بی پایانشان را با سخاوت با همه گردشگران و مسافران به اشتراک می گذارند. معمولاً در بیشتر تعطیلات این روستاها مملو از شهر نشینانی می شوند که در پی آرامش به این مکان ها آمده اند. روستای زرگر هم از این قاعده مستثنا نیست. در 100 کیلومتری غرب تهران قرار گرفته، بین تهران و قزوین به سمت آبیک.

اما آنچه این روستا را متفاوت تر از جاهای دیگر می نماید اینکه مردم روستای زرگر یا زرگ به زبان رومانو صحبت می نمایند. رسم الخط پیر و جوان اینجا به زبان لاتین است. اما! اما ایرانی هستند. البته ایرانی الاصل. از همان آریایی های اولیه که در فلات ایران ساکن شدند. چهره شان شبیه به اروپایی ها هم هست. اما نسبت به آن ها بسیار خونگرم و مهربانند. مسلمانند و به زبان فارسی و ترکی هم مسلط هستند. البته به زبانشان زرگری می گویند اما نه آن زرگری که ما شنیده ایم. مثلاً حالت خوب است را بگویند:حازالزت خوزوب ازست؟ نه اینطور نیست آنها می گویند: Ești bine. زبانشان کاملاً رومانیایی است.

چه شد که روستای زرگر ، زرگری شد؟

می دانید تاریخ روستای زرگر معلوم نیست! فقط اینکه خودشان، تازه آن ها که دیگر خیلی قدیمی هستند، می گویند رومانو ها طایفه ای ایتالیایی بودند که قرن ها پیش از مرز های شمالی این سرزمین وارد و مانند عشایر در جای جای ایران پراکنده شده اند. اما به تدریج به زندگی یکجا نشینی روی آورده و در شهریار، قوچان، بیله سوار و خوی ساکن شدند. اما سرنوشت آن مردم مانند روستای زرگر نبود. در این روستا زبان رومانو حفظ می گردد و نسل به نسل منتقل شده تا همه شان به زبان رومانیایی حرف می زنند و به لاتین می نویسند.

جاذبه های گردشگری

روستای زرگر همه زیبایی را که تمام روستا های ایران دارند داراست. گندمزار های پهناور دارد و آب و هوای فرح بخش. هوای پاییزش مرطوب است و دیدنی هایش بسیار. می توانید در این روستا کمپ بزنید، طبیعت گردی کنید، عکس های فراوان برای خود بیاورید و حسابی استراحت کنید.

با اینکه معلوم نیست ساکنان روستای زرگر از کجا آمده اند اما باید بگویم آنچه معین است اینکه آن ها بسیار خونگرم و مهربانند. مانند روستاییان دیگر ساکن در هرگوشه از ایران، با جان و دل از شما پذیرایی می نمایند و می توانید ماست و شیر و دوغ و کشک و سرشیر و خامه و… از آن ها خریداری کنید. عکاسی از خانه های قدیمی و دیدنی روستا، حیوانات و دشت ها حتماً برایتان جالب خواهد بود. به علاوه یک روز را کمپ زدن در نقطه ای خوش آب و هوا شما را از آلودگی هوا در امان نگه می دارد.

افسانه روستای زرگر

روایات متعددی راجع به اصالت مردمان روستای زرگر شنیده می گردد.

اول: آن ها خودشان را مردم یونان و ایتالیا می دانند. همین زبان رومانو ملاک آن هاست. در جنگ ایران و روم، 200 نفر از رومانو ها به دست پادشاه ایران اسیر شدند، اما به دلیل بدن ورزیده شان، توسط پادشاه عفو، وَ آن ها هم در نزدیکی قزوین ساکن می شوند.

دوم: می گویند آن ها بیشتر کولی هایی بودند که معلوم نیست چه اتفاقی افتاده که در دنیا پراکنده شده اند. آن ها کشاورز و دام پرورند. به هر حال هیچ کس مطمئن نیست این مردم از چه آب و خاکی ریشه گرفته اند.

سوم: آنها از هیچ جا نیامده ، بلکه همواره و همواره همینجا بوده اند. فقط آن ها همان آریایی های اصیلی هستند که در فلات ایران ساکن شدند و اصالت اریایی خود را حفظ نموده اند.

چهارم: سندهایی که منابع خوب تاریخی هستند می گویند در زمان های دور رومانی جزء عثمانی یا ترکیه فعلی بوده است و حالا مردمش ساکن نقطه ای در چند کیلومتر آنطرف تر از آنجا هستند.